* Eragon po chwili zaczął opowiadać* - Więc tak, kiedy byłem mały to moje rodzinne stado zaatakowała grupka gryfów...* smutny głos* - Wtedy rozgrywała się walka, moja matka schowała mnie przed walką...* po chwili jedna łza poleciała z niebieskiego oka Eragon* - Ale... na sam koniec te gryfy zabiły prawię moją całą rodzinę...

* Eragon już opowiedział kawałek swojej smutnej historii i teraz w jego oczach lecą łzy za tęsknotą za straconą rodziną*

Ostatnio edytowany przez Eragon905 (31 2014 15:18:11)

* Wtedy, kiedy Eragon wszystko powiedział to Tahirze i gryfowi, to zobaczył nową lwicę, ale jej nie przywitał, tylko zasłonił się łapą*

//Dodałam "to" i poprawiłam imię smoczycy ~ Cari//

Ostatnio edytowany przez Carissime (31 2014 15:26:06)

* Po dowiedzeniu się od gryfa o tym że jego dawni wrogowie w dzieciństwa, nie żyją, to tylko Eragon smutno westchnął i zasłonił się łapą i położył się*

-Miło mi Cię poznać, Tahiro - "Rzuciła" okiem na lwa, mówiąc mu - Czemu się zasłaniasz ? Jesteś taki jak wszyscy, nie musisz się zasłaniać. - lwica się lekko uśmiechnęła-

- Eeełłł... - gryf pokazał coś w stylu ucinania sobie głowy i kręciła głową.

To Wy sobie porozmawiajcie, a ja lecę coś zjeść. *odrzekła szybko Tahira i wzbijając się w niebo, zostawiła tumany kurzu*