*smoczyca posłała Manii ciepły uśmiech i podsunęła jej swój ogon* wskakuj zatem!

Carissime zeskoczyła z grzbietu smoczycy. Jedna przejażdżka jej wystarczyła. Usiadła obok Eragona i przyglądała się swojej zadowolonej siostrze. Jej szczęście było najważniejsze dla Carissime. Posłała Manii promienny uśmiech.

- Tak, to jest moja siostra - Carissime posłała uśmiech swojej siostrze, a potem Tahirze.
Tymczasem na niebie pojawił się jakiś cień. Przemknął szybko, nikt nie zdołał go zobaczyć. Cień wylądował niedaleko. W końcu wyszedł, a racze wyszła z cienia drzewa. Dziób, głowa ptaka, reszta lwa. To musiał być gryf. Szła dumnie z podniesioną głową.

* Eragon tym wszystkim nie nie miał nic do powiedzenia, bo nie chciał przelecieć się na smoku, bo jeszcze nie przekonał się do Tahiry, więc kiedy Cari spojrzała na Eragona, to Eragon uśmiechnął się do Cari i później do Manii, która weszła na grzbiet smoczycy.*
* Po chwili zobaczył postać, która wyglądała pół lew i a pół orzeł, więc pomyślał, że to jest gryf i zastanawiał się skąd tutaj mógł wziąść się gryf na lwich terenach*

//Poprawiłam sens zdania ~ Cari//

Ostatnio edytowany przez Carissime (31 2014 13:26:07)

* Eragon patrzy na gryfa wrogo, bo był tutaj dla niego obcy i chciał do zaatakować, i tak ciągle czaił się na gryfa i go obserwował*

Athu wyczuła, że ciemnoskóry lew próbuje ją zaatakować - Nawet o tym nie myśl. - powiedziała i popatrzyła na niego.
Carissime przybliżyła się do Tahiry, bo zaczęła się bać tej istoty.
- Jestem Athu. Pochodzę z Gryfich Skał, tam się urodziłam, lecz szybko opuściłam to miejsce. Wychowywałam się sama. - rzekła Athu.

Ostatnio edytowany przez Carissime (31 2014 13:31:33)

*Tahira spojrzała nieufnie na gryfa, zniżając głowę do jej wysokości* Witaj, jestem Tahira. Smok ametystowy z Północy.